Samt
Samt, lüğaten susmak ma’nasınadır. [Men samete necâ. Essamtu hikmetun. Men kesura kelâmuhu kesure sakatuhu.] vârid olmuştur.
Samt, âfât-ı lisândan bâis necât ve selâmet ve müvâfık-i hikmet ve mûcib-i vakar ve rezânettir. Bil’aks (aksiyle) kesret-i kelâm sebeb-i kesret-i hatâyât ve zellât olduğundan müntic-i nedâmettir. Ancak vâcib olan şer’-i şerifin i’tibârıdır. Muktezâyı emr ve nehyi gözeterek mizân-i şer’ tekellümi iktizâ ederse tekellüm ve sukûti iktizâ ederse sukût eylemektir.
Ba’zı evkâtte sukût sifât-i haseneden ve gâh nutk simât-i müstahseneden olur. Hakdan sukût eyleyen şeytân-i ehres (dilsiz şeytân). Hakkın ğayriden sukût âdâb-ı hazaretdir.
