Türküler Ağlamasın-İbrahim Şaşma

Türküler Ağlamasın 

Uçun gidin turnalar, şavkına doğru ayın.
Muştu verin anneme, aşk ile yundu deyin
Bahar kızın, ay kızın, o gül kızın, Şenay’ın;
Saçlarına semadan, bir buse kondu deyin.

Bereket ırmağıydım, baharı taşıyordum.
Birkaç çürük bent ile menzilimde durdular.
Heybem sevda yüklüydü, yedi renk taşıyordum.
Beni neden vurdular, beni neden vurdular?

Yüreğime işlenmiş, silinmez bir nakışla,
Hira’da inen sözün, aşkına buradaydım.
Gözlerimi kırpmadan Kemal-i bir bakışla;
Ben bir çift mavi gözün aşkına buradaydım

İsmail’de bıçaktım, İbrahim’de bir boyun.
Ömrümü adamıştım Zülküf’üme, Dilan’a.
Al kanıma arsızlar, doyacaksanız doyun
Ben hala acıyorum, düşlerimi çalana.

Yüreğimde ne korku, ne bir yeis, ne keder.
Kalbimi yaslamışım bir bıçağın sırtına.
Dinmezse nefesimle, melekler bana ne der?
Bu hiddet kasırgası, bu ezeli fırtına.

Can kuşu uçmak ister, açık gönül kafesim.
Uç ey garip bülbülüm, şahadet diyarına.
Bir sevda türküsüydü, çağıldayan nefesim.
Bu son terennümüm, emanettir yarına.

Ay Şavkı girsin diye, perdeleri ben çektim.
Kumda da çiçek açar, bu tohumu ben saçtım
Alemin söküğünü, aşk ipliğiyle diktim
Kalbe siyah düşende, beyaz bir ilik açtım.

Bak melekler getirmiş, o mübarek celbimi.
Hicran-i gözlerinden gözyaşını sil annem
Senden yadigâr olan sevda dolu kalbimi
Cennetin dal ucuna, astığımı bil annem.

Kılıçtan keskin elbet, hakkı yazan kalemim.
Çıksın karşıma benim, o imansız ordular.
Gittiğime yanmam da, benim asıl elemim;
Şarkım daha bitmeden, beni neden vurdular.

Sakın ağlama çocuk, gidişim gelmek için.
Sen ağlarsan ağlarım, gökler ağlar, yer ağlar
Karanlığın böğrünü kırk yerden delmek için.
Kozlukta sönmeyecek o yaktığım çerağ’lar

Şimdi sen söyle çocuk, yarım kalan şarkımı
Zincire vurup aşkı, kimseler bağlamasın.
Karanlıkta bırakma can evimi barkımı
Türküler ağlamasın, türküler ağlamasın
Türküler ağlamasın, türküler ağlamasın…

İbrahim Şaşma- Şehit Öğretmen Aybüke Şiirleri