Hasan Baran: Hatırladın mı Neydi Vefa?

Bir dost tesellisidir vefa.
Vicdanın sesi.
Üzüntü içindeki gönle merhem,
Çöldeki vaha,
Ab-ı hayat…
Sıkıntı yangınına düşen rahmet.
Mecnun misali Leyla’dan geçip Mevla’ya hicret…
Ezelde verilen söze, haşr’e kadar sadakat.
İnsanın yüreğiyle ısıttığı
Kar ve boranın kucağında
Bir kardelendir vefa.
Dikenlerin batmasına aldırmadan, arzusuyla güle vuslat.
Kanayan bülbül bilir vefayı.
Nuruna hasret,
Mübarek Yüz’e bir zarar gelmesin diye,
Bütün hünerini ortaya koyan mağaradaki örümcek bilir vefayı.
Hak arzusunun adıdır vefa.
Yürek bülbülünün kanı damlayınca karanlık bir geceye
Onu sevindiren güldür vefa.

Dost kapısının,
Terk etmeyişin sırrına ermektir vefa.
Sevinçler serper kanayan yaralara.
Bahta vuslat.
Gecelerde Samanyolu, Ayın on dördü, ışıyan sema
Seher yıldızının ışığıdır vefa.

Vefa bir sevda,
Vefa bir dost tesellisi…
Hatırladın mı, neydi vefa?

Şiir: Hasan BARAN
Resim Tasarım: Kerim yarınıneli/KerimUsta.com