Hayat başlangıcı ihtiyarlıktır .
Gençlikte hayatı anlayamazsın.
Akıl,sağlık,iman kutsal varlıktır.
Gençlikte hayatı anlayamazsınız.
Saçların ağarır,hatta dökülür.
Dizin kireçlenir;belin bükülür .
Gözüne katarak sürme sürülür
Gençlikte bunları yaşayamazsın.
Zamanı gelmeyince ölmek bile sizin elinizde değil…Konunun devamında hareketli resimleri görebilirsiniz.
Seni Özledim Ey Yâr…
Seni Özledim Ey Yâr…
Kelimeler Hiç Olmadığı Kadar Yanlız Bugün. Şiirler Bile Suskun Sen Uzaklardasın Diye …!
Özlem Yağıyor Yine Gönlüme, Özlem Kanıyor Yine Yüreğimde, Çünkü Sen Yine Uzaklardasın…
Matem Sardı Yine Ruhumu Nedeni Belki “Aşk” Belki Yalnız Kaldım Bu Karanlık Şehirde. Neredesin Ey Yâr….?
Ayrılık Kavuşmakmıydı..? Ey Gönlüm…
YAŞAMAK
Gündoğumu vakitlerde,direnmektir yaşamak.
Akşam alacasında,ruhun en ücra yanlarına sığınmaktır.
Yanlızlığın gece yarısında bulvar voltalarına vurduğumuzda kendimizi,sadece karanlığın,kaldırımların ve bir çift ayak sesinin konuştuğu sukunettir.
Yaşamak ansızın gelen ve geldiği gibi giden bahar yağmurlarında kendimizle bir hesaplaşmadır.
Sonbahar inleyişlerinin ayyuka çıktığı günlerde,gerilmiş tel gibi olan
kalbimizi tınlatmaya hazır bir rüzgar,uçurunca son yaprağı,yaşamak bir hüzün yumağıdır,teselli için ardından gelecek yağmuru bekleyen.
Yaşamak,delicesine bir yağmur altında,gerçek sehrin eteklerinden bilinmezliğe doğru,delice yürürken ve ıslanmışken delice,yanaklarımızdan aşağıya süzülen yağmura usulca bıraktığımız gözyaşıdır.
Bir gün sormuşlar ermişlerden birine:
‘Sevginin sadece sözünü edenlerle,
onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?’diye.
‘Bakın göstereyim’ demiş ermiş.
Önce
sevgiyi dilden gönlüne indirememiş olanları çağırarak
onlara bir sofra hazırlamış.
Hepsi oturmuşlar yerlerine.
Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş
ve arkasından da derviş kaşıkları denilen
bir metre boyunda kaşıklar…
Ermiş
‘Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz’diye bir de şart koymuş.
‘Peki’ demişler ve içmeye teşebbüs etmişler.
Fakat o da ne?
Kaşıklar uzun geldiğinden
bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına…
En sonunda bakmışlar beceremiyorlar,
öylece aç kalkmışlar sofradan.
Bunun üzerine ‘
Şimdi…’ demiş ermiş.
‘Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe.
‘ Yüzleri aydınlık,gözleri sevgi ile gülümseyen
ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa…
‘Buyurun’ deyince