Tabakhaneye B*k Yetiştirmek
Acele eden birini gördüklerinde söylenen bu deyimi halkımız ,kızdığında veya dalga geçmek istediklerinde sıkça kullanmaktadır. Gelelim bu deyimin çıkış noktasına… Bir çok hikayeler anlatılır ama bu deyimin gerçeklerden ortaya çıktığı gayet ortadır.
Eskiden yeni yüzülmüş deri, tuzlu suya batırılarak kokuşması önlenirdi. Daha sonra kılların kolayca kazınabilmesi için deri, idrar dolu çukurlarda kokuşturulur; sonrasında deri üzerine hayvan gübresi sürülerek istenmeyen proteinler deriden uzaklaştırılırdı. Tabakhanelerde bu iş için köpek ve kuşların gübreleri kullanılırdı.
Hatta bu yüzden halk arasında “Tabak mısın; it bo..una muhtaçsın” derlerdi. Tabakhaneler bu kokuları yüzünden şehir dışına yapılırdı.
Tabakhane etrafında pisliği için bir çok köpek beslendiği bilinmektedir. İhtiyaçları olan gübreleri ise çoluk-çocuk veya bu işi yapanlar tek tek hayvan pisliği arayarak bulur ve tabakhanelere satarlardı.
Tabi taze köpek pisliğini bulanlar “tabak”lara (“debağ”lara) bir an önce satabilmek için hızlı hızlı tabakhaneye doğru yol alırlardı. Deyimde bu koşuşturma arasında kendiliğinden ortaya çıkmıştır.
Günümüzde tüy dökmek için kireç ve sodyum sülfür kıl dökücü olarak kullanılmaktadır.
Herkesin bir yaşama nedeni var. Benimkiyse, bir “Sevda”…