Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Mevsimler değişir gibi kımıldanır içim.
Dudaklarımda doğar dualar ve güneşler.
Işır gözlerimle öyle melekler ki
Cennet bahçelerinde Kevser içmişler.
Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Hafızamda Rabbimden başka yoktur hatıram.
İlk fecri görenlerin hayreti muhayyilemde
Güneşli bulutlarda nurlar kadar parlak
Ümitler, bağlanışlar yaşarım o demde.
Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Ne kadar gençtir Karaman ne güzeldir
Secde dualarının rahatlığı içimde.
Bir ses ki sükûn ve sonsuzluk
Bir ses ki hayat olur bende.
Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Altınlaşır sokak, rüyalaşır mekân
Bir sıyrılış ki o, “zaman” duyulmaz.
Bir vazgeçiş kendimden başka her şeyden
Bir “an” ki hayata doyulmaz.
MUAMMER BARAN
Herkesin bir yaşama nedeni var. Benimkiyse, bir "Sevda"...
Latest posts by Kerim Usta (see all)
- 19 Mayıs: Umudun, Coşkunun ve Bağımsızlığın Günü - 19 Mayıs 2025
- Orta Asya’nın Unutulan Fatihleri: Ak Hun İmparatorluğu - 17 Mayıs 2025
- Bitkilerin Koku Laboratuvarı: Tesadüfe Yer Yok - 16 Mayıs 2025