İyi Olan Her Şey Paylaşımda…
Hayat başlangıcı ihtiyarlıktır .
Gençlikte hayatı anlayamazsın.
Akıl,sağlık,iman kutsal varlıktır.
Gençlikte hayatı anlayamazsınız.
Saçların ağarır,hatta dökülür.
Dizin kireçlenir;belin bükülür .
Gözüne katarak sürme sürülür
Gençlikte bunları yaşayamazsın.
Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Arvat erden davacıdır
İhtiyar olduktan sonra
Yatak ayrı dil acıdır
İhtiyar olduktan sonra
Oğlun kızın söze bakmaz
Sesin kesih fazla çıkmaz
Morvet desen seni takmaz
İhtiyar olduktan sonra
Her şeyin sonu olduğu gibi gemilerinde bir sonu var.İnsanlar gibi…Kimi tek başına,kimi huzurevinde mutlak sonu bekliyorlar.
Gençlerde kalıcı dövmeler gençlerin gözüne çok hoş geliyor. Bu kalıcı dövmeler sizinle beraber vücudunuzda kalacağı için bakalım yaşlılıkta nasıl oluyor?
Eski zamanlardı. Yolların olmadığı zamanlar…Demek ki fakirdi bizim gibi çoğunluk, bu nedenle taşınacak yüklere talip olacak hamallar bulmak zor olmuyordu…Yanımdaki hamalla yola çıktık. İhtiyardı. Kendinden büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkaç bavul vardı sadece, onunkinin çeyreği…Diyordum ki içimden “Çok gitmeden kıvrılırsa titreyen bacakları, yüklenirim yükün yarısını!.. Nitekim çok geçmeden dedi ki:
–Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!..
–Ne molası, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!..
Sözüme aldırmadı. Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini.
Bir kadın, kapıdan dışarı çıktığında, bembeyaz sakallı üç ihtiyarın kendi evinin önünde oturduklarını görür. ‘Ben sizi hiç tanımıyorum, der… Ama aç ve susuz olmalısınız… Lütfen içeriye gelin de sizlere bir şeyler ikram edeyim…’ ‘Evin erkeği içerde mi?’ Diye sorar adamlar.
‘Hayır, der kadın. Şu an evin dışında.’
‘O evde olmadığı sürece bizim bu eve girmemiz mümkün değil…’ diye cevap verirler.
Akşam olup kocası eve döndüğünde kadın olanları anlatır.
Yıllar geçmesine rağmen yaşamaya hala espri ile yaklaşan bu ihtiyarları seviyorum :)
