İyi Olan Her Şey Paylaşımda…
Abdülkadir Geylani Hazretlerinin Ümmet-i Muhammed Hakkındaki Duası
Allahım! Ümmet-i Muhammed’i bağışla,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’in kusurlarını ört,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’in eksikliklerini gider,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’e yardım et,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’in işlerini kolaylaştır,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’e kolaylıklar ihsan eyle,
Allahım! Ümmet-i Muhammed için hayır kapılarını aç,
Allahım! Ümmet-i Muhammed’i muhafaza eyle,
* Sakın yaptığın işlerde ve bulduğun manevi halde kendi gücünü görmeyesin. Bu hal kişiyi azdırır ve YARATAN’ın rahmet nazarından uzak kılar. Sakın sözünü dinletme ve kabul ettirme hevesine de kapılmayasın. Önce temeli at sonra üzerine binayı çık. Kalbini derin kaz ki oradan hikmet pınarları fışkırsın, sonra ihlas ve iyi işlerle o binayı yükselt. Bu işlerden sonra halkı o köşke davet et.
* Başkasında bulunan bir hatayı defetmek istersen nefsinle yapma, imanınla yap. Kötülükleri ancak İMAN yıkar. Bu durumda RABB’in sana işlerinde yardımcı olur. O kötülüğü yok etmek için arkadaş olur, O kötülüğü ezer ortadan kaldırır. Eğer bir kötülüğü nefsin için, halkın seni tanıması için ortadan kaldırmaya niyet edersen rezil
Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Mevsimler değişir gibi kımıldanır içim.
Dudaklarımda doğar dualar ve güneşler.
Işır gözlerimle öyle melekler ki
Cennet bahçelerinde Kevser içmişler.
Dikbasan Camisinde ezan okunduğu zaman
Hafızamda Rabbimden başka yoktur hatıram.
İlk fecri görenlerin hayreti muhayyilemde
Güneşli bulutlarda nurlar kadar parlak
Ümitler, bağlanışlar yaşarım o demde.
Bir gün Abdülkadir Geylani’ye, “Bu işe başladığınızda, bu yola adım attığınızda, temeli ne üzerine attınız? Hangi ameli esas aldınız da böyle yüksek dereceye ulaştınız?” diye sordular
Buyurdu ki: “Temeli sıdk ve doğruluk üzerine attım Asla yalan söylemedim Yalanı kağıda bile yazmadım ve hiç yalan düşünmedim İçim ile dışımı bir yaptım Bunun için işlerim hep rast gitti Çocuk iken maksadım, niyetim, ilim öğrenmek, onunla amel etmek, öğrendiklerime göre yaşamaktı Küçüklüğümde Arefe günü çift sürmek için tarlaya gittim bir öküzün kuyruğundan tutunup, arkasından gidiyordum Hayvan dile geldi ve dönüp bana; “Sen bunun için yaratılmadın ve bununla emrolunmadın” dedi Korktum, geri döndüm Evimizin damına çıktım Gözüme, hacılar gözüktü Arafat’ta vakfeye durmuşlardı