Ey benim beşeri aldanışım, gönül dilim susmuyor hiç,

Şiirlerimin önünü kesmesin hiç,

Yürek kalemim senden başka yazar mı hiç,

Okyanuslar mürekkep, ağaçlar kalem olsa yine yazmakla bitmez seni.

Aşkın kitabı olmaz hakikati olur, bu hakikat de sensin ey yar.

Ben seni Allah’ın bir hediyesi diye sevdim ey sevgili,

Zaman aşk zamanı,

Çiçek şart değil bir gülüşünü al gel yeter…!

Çünkü vakit aşk vakti…

Yüreğime vahyin düştüğünde, sana gidişimi hicret bildim.

Ey hicretime Mekke gibi yandığım yâr.

Ne üşüsün yüreğim seherde…!

Ne de yansın kavrulsun, gecenin teninde.

Kör düğüm olmuş desinler aşkın narına düşen kalbime.

Takati kalmadı artık kelimelerin seni tarif etmeye,

Çünkü aşk sensin.

Varlığınla varlığımı bulduğum, yokluğunla yok olduğum yâr.

Allah’ım.

Gözlerin ülkem olsun istiyorum,

Yüreğin vatanım,

Sözlerin sokağım,

Aşkın ruhum olsun.

Hüznüm yüreğimde kalın duvarlar ördü, aşkla dokunsan sanki yıkılacak,

Ey besmele’li duam.

Hani bir gün âmin olsan…

Dokunsan yüreğime…

Belki de…

Yüreğin yükünü hafifleten,

En güçlü kelimedir nasip…

Ve her nasip vaktine esirdir.

 

Ergün Küçüktopcu