Yetiş İmdadıma Ey Yar- Ergün Küçüktopçu

Yetiş İmdadıma Ey Yar

Ey benim hicretine Mekke gibi yandığım sevgili,
Yüreğim şimdi Hira gibi beklemekte.
Yüreğimde, ezanlar okudu Bilal.!
Kalbime seni fısıldadı mikail….!
Adım hallac-ı hüzün
Adım sala’dan sonra ki sükut.
Adım Uhud’un ardındaki hüsran….!
Adım adındı en sevgili.
Rabbe erişir ki
İnnallahe semi’un basir Allah,
En İyi İşitendir,
En İyi görendir hamdolsun,
İşte suskunluğumuz bundandır.
Onca anlatılacak şey varken susmaktır
Dilin sabrı olsun diye.
Aşk vaz geçmek değilmiydi, ey sevgili…!
Bilal gibi bedeninden vazgeçmek,
Mecnun gibi aklından vazgeçmek,
Yardan gayrısından cümle alemden vaz geçmek.
Yemeden ,İçmeden ,uykudan, uyanıklıktan
Ve vazgeçmekten bile vazgeçmektir
Gün gelince senin İçin
Senden vaz geçmişim bilesin.
Helalim ol yar..
Ol ki;
İçimin kıyımlarında doyasıya seveyim seni
Tut ellerimden ey yar..
Tut ki;
Dökülüversin günahlarımız
Parmaklarımızın arasından bir hadis sıcaklığıyla.
Hiç bir cümleye emanet etmedim geç kalmışlığını
Ve hiç bir telaşa yormadım senden önce yüreğimi.
Bir beklemek yazılmıştı yazgıma.
Anlatamadım hiç bir şiirde.
İnsanın düşünenleri olmalı;
Merak edenleri,
Hesapsız kitapsız değer verenleri,
Uzakta olunca özleyenleri,
Dualarına katanları,
Kapısı, sofrası, gönlü hep açık olanları
Kalp sandığı olmalı mesela…
Yetiş İmdadıma ey yar…

Ergün Küçüktopcu