Senle barışa bilmerem
Tutma meni dile dünya
Taşı kattın has toprağa
Rengi verdin güle dünya
Azabı doğruya verdin
Serveti oğruya verdin
Semayı kargaya verdin
Kafesi bülbüle dünya
Terekeme
Köyüme Merhaba-Hasan Demirci
Gezdikçe ayağım değer çamura
Merhaba köyümün yolu merhaba
Gül çiçeh üstünde gezer arılar
Merhaba köyümün balı merhaba
Baharı bir ğoştur yazı bir ğoştur
Turnası ördeği gazı bir ğoştur
Lisanı şirindir dili bir ğoştur
Merhaba köyümün dili merhaba
Bir Köylüyüm-Terekeme Şiiri
Bir Köylüyüm
Çalışmak neyler adama
Emek verip gıysan cana
Olsan bir ev birde hane
Bir köylüyüm vatandaşım
Öküz koştum tarla sürdüm
Tohumu toprağa verdim
Tırpan çehdim gol çevirdim
Bir köylüyüm vatandaşım
İğnezorlu’dan Terekeme Dilinde Ana Şiiri
İğnezorlu’dan Terekeme Dilinde Ana Şiiri
Tezeyi getirem gış galağınnan
Gazanın altını galıyem ana
Bağerem ğengele gurud ezersen
Getir ellerini yalıyem ana
Yerennih oyunlar incide seni
Değende oğloyun ağlada meni
Ununu urvanı hamur tehneni
Dağıdem sofranı tulluyom ana
Hatırlayaydım Şiiri-İğnezorlu
Hatırlayaydım
Zihnim gurcalar uşağlığ yılları
Kaygısız günlerim hatırlıyaydım
Sevgi bağçasında açan gülleri
Tezeden goğluyuf hatırlıyaydım
Gangal güldən ayrı oda galana
Dağların ardından güneş boylana
Dalasın dikenler goy canım yana
Bir aşkı bir gülü hatırlıyaydım
Zarar Gördü Menim-İğnezorlu
Hangi dosta el uzatsam
Elim zarar gördü menim
Nazardan çiçeyim soldu
Gülüm zarar gördü menim
Doğru söylemek peşemdir
Hörmet eylemek neşemdir
Ğayın görmek endişemdir
Dilim zarar gördü menim
Yadıma Düşüf Şiiri-İğnezorlu
Seherde yabayla soyrulan tığlar
O çıldırın yeli yadıma düşüf
Çamurlu yoğuşlu gıvrımlı yollar
O kısırın dağı yadıma düşüf
Ganteper çaşırı tırpanlar kesmez
Köveleh çürüyer payız yetişmez
Moduyam varidi insanlık ölmez
O guzu gulağı yadıma düşüf
Eski Günlerimi Andım Üzüldüm- Kısıklı
Eski Günlerimi Andım Üzüldüm
Yıllar sonra gittim baba yurduna
Taş evlere bağtım bağtım üzüldüm
Hüzün çöktü hüzün kattım hüznüme
Napsarlara bağdım bağdım üzüldüm
Nasıl geldi geçti aylar seneler
Viraneye dönmüş evler haneler
Akmaz olmuş bala kuru dereler
Eski günlerimi andım üzüldüm
A Dağlar Şiiri- Kısıklı
A Dağlar
Yamaçları meydan oluf mertlere,
Sinen de çoğ nal izi var a dağlar,
Yaylaların gucağ açer ellere,
Arğaçların hal izi var a dağlar.
Soyuğunla adın çığıf gız gıran,
Azmaz yolu güz ayrılıf yaz duran,
Süzüldükçe gün vuranda berk olan,
Gayalar da bal izi var a dağlar.
Gel Savağ Savağ – Kısıklı
Günlerin birinde girdim bağçaya
Bir güle uzattım el savağ savağ
Gaş gavağı töhtü etmedi insaf
Gözleri söyledi gel savağ savağ
Her gülün kokusu ruh verir cana
Bülbül de okuyor coş geler gana
