Zaman demişler adına,
Doyurmadın insanları
Dünyanın tadına.
Dur desem durmuyorsun,
Gittikçe hızlanıyorsun,
Hem başımı döndürüyor,
Hem canımı sızlatıyorsun.
Ey zaman!
Saçlarımı döktün belimi büktün,dişlerimi söktün,
Etiket: Eğitimci
Ömür Dedikleri Şey-Ulvi Emre
Ömür dedikleri şey !
Dün, bugün, yarın,
Bir film oynuyor,
Sanki arkası yarın.
Geçmiş ve gelecek arasından,
Neler gelip, neler geçecek,
Ömür denilen zaman,
Gel Gidelim Yunus’a Gönül- Ulvi Emre
Petek’siz balmı olur?
Gonca’sız gülmü olur?
Aşk’sız gönülmü olur?
Gel gidelim Yunus’a gönül.
Dergahında aşık olunur,
Aşk Od’unda yanan olur,
Yanmada şifa bulan olur,
Gel gidelim Yunus’a gönül.
Dağlar dağlar Ah yüce dağlar- Ulvi Emre
Başın yükseklerde, zirvelerdesin,
Kimseler bilmez neler gizlersin,
Sırlarla dolu bir ahestesin,
Şairlere, aşıklara ilham verensin.
Yunus’un onsekiz bin âlemi gördüğü,
Mevlana’nın kırk gün, kırk gece geçirdiği,
Anadolum Şiiri- Ulvi Emre
Tanrı dağlarından çıktık yola,
Anadolu’da verdik mola,
Ayrıldık yirmidört kola,
Yayıldık dört bir yana.
Yurt oldu Türklere Anadolu,
Toprağın altı şehit, üstü gazi dolu,
Öğretmen Şiiri – Kısıklı
Her bir nesil eseridir sizlerin
Yıllar geçse silinmez ki izlerin
Çocuklara ışık saçar sözlerin
Gosterdigin yollar düzdür öğretmen
Cehalete karşı nurlu ışıktır
Eğilmez başları daima diktir
Her türlü övgüye şana layiktir
Ne kadar övülsen azdır öğretmen
Soğuk Söz Duymuş Gönül
Belki gittikleri onuncu hastaneydi. Artık sinirlenmişti adam…Her zamanki gibi eşine söylenmeye başlamış, o kırıcı sözlerini sokak ortasında söylemekten bile vazgeçmemişti. Zavallı kadın ise sindirmeye çalıştığı bu kırıcı sözleri, başka çaresi olmadığı için yine yutkunmuştu. Adam yol üzerindeki bir hastaneye de uğradıktan sonra artık uğraşamayacağını söylemişti bağırarak…
O önde dilsiz eşi arkada girdiler on birinci hastane kapısından. Sekreter, onları yaşça oldukça büyük ve tecrübeli bir hekim olan Hulusi beyin odasına yönlendirmişti. Adam kapıyı çaldı ve içeri girdiler. Kadın hiçbir tepki vermeden eşinin gösterdiği sandalyeye
Vicdanımıza Göre Hayat Yaşamak
Devesiyle birlikte çölde yürümekte olan bir bedevi, güçlükle yürüyen, dudakları susuzluktan kurumuş bir adama tastlamış. Adam bedeviyi görünce su istemiş.
Devesinden inen bedevi adama su vermiş. Suyu içen adam birden bedeviyi iterek deveye atlayıp kaçmaya başlamış. Bedevi arkasından bağırmış:
” Tamam deveyi al git; ama sakın bu olayı kimseye anlatma !”
Yüzleşme Şiiri- Mestan Karabacak
Gökyüzünde savruluyor leylekler
Kırlangıçlar yine gelmiş bak hele
Sığırcıklar terk-i diyar ettiler
Merak eden kaç kişi var bu hale?
Kaz sesleri kayıp oldu kesildi
Güvercinler yaylımında basıldı
Kekliklerin niye sesi kısıldı?
Bir düşünsek kim getirdi bu hale?
Bir İnsana İşte Bu Kadar Toprak Yeter
Tolstoy’ un ” İnsan Ne ile Yaşar ” adlı kitabında, çiftçi Pahom’ un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır. Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir ağanın karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için ağaya gidip talebini iletir.
Gerçekten de ağa herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der. “Yoksa bütün