Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün Mefâîlün
Dağıttın hâb-i nâz-i yârı, ey feryâd, neylersin?
Edüp fitneyle dünyâyı harâbâbâd neylersin?
“Ey (dudaklarımdan çıkan şu) feryat! Sevgilinin naz uykusunu dağıttın (ettiğin ah ve yalvarışla onu daldığı tatlı rüyâdan uyandırdın); bu yaptığın nedir? Onu uyandırıp da dünyayı o fettan gözlerin fitnesiyle bir harâbeye çeviripde ne kazanacaksın?”