Seni Çok Özledim Ey Yar

Seni özledim ey yâr…
Kelimeler hiç olmadığı kadar yalnız bugün.
Şiirler bile suskun sen uzaklardasın diye
Özlem yağıyor yine gönlüme,
Özlem kanıyor yine yüreğimde,
Çünkü sen yine uzaklardasın…
Matem sardı yine ruhumu
Nedeni belki “aşk”
Belki yalnız kaldım bu karanlık şehirde.
Neredesin ey yâr….?
Ayrılık kavuşmakmıydı..? Ey gönlüm…
eğer aşk olmasa yağmur ayrılırmıydı buluttan,
Can gelirmiydi…? Toprağa.
Tohum açarmıydı,
Ayrılırmıydı yakup’tan yusuf….!
Ayrılık değilmiydi görmeden sevdalanmak…
Aldığımız nefesi vermeseydik varırmıydık rabbimize….
Ayrılık aşk,
Aşk kavuşmak değilmiydi ey yâr…!
Özlem yağıyor yine gönlüme, ey yâr…
Özlem yağmurda ıslanmak değilmiydi, yoksa ateşte yanmakmı…?
Yada İsmini sayıklayarak ölmek mi.
Hepsi çok zor ey gönlüm….
Özlem belki de tarifi olmayan bir duygu,
Hani karşından geleni ona benzetirsin ya…
Bakarsın o değil, yalvarırsın Allah’a artık gelsin diye.
Ben özledim der yazarım sende özne olursun hikayemize,
lâkin sonu acıdır, hüzündür özlemin ey yâr…
Özlem güzeldir yine de
Özleyebileceğin biri vardır uzaklarda.
Yine akşam oldu, başladı özlem saati.
Bağırsam uzaklardan duyarmısın..?
Bir bilsen ne kadar özledim ey yâr….
Bu acıya yürek mi dayanır sanırsın,
hüzün vakti geldi yine…
Ey özlediğim yâr..
Biri bana sorsa “özlem” nedir..?
Hiç tereddüt etmeden seni gösterirdim ey gönlüm.
Yaşamak özlemsiz, özlem sevgisiz,
Sevgi sensiz olmaz.
Unutma her zaman
Sevmek, beraber olmak değildir.
Sen yokken bile seni yüreğinde taşımaktır…
Ey yâr.. Seni çok özledim….

Ergün Küçüktopcu