Ey Benim Yaralı Yüreğim

Ey benim yaralı yüreğim..!
Gel bu gece yanıma üzerine bir şiir giyde gel.
Şimdi sen çok uzaklardasın belki ama,
Ben senin yüreğini ezberliyorum yine bu ağustos sıcağında.
Üşüyor belki aşktan buz tutan yüreğim, sıcaklığını arıyor.
Usulca dokunuyorum ellerine,
Göz yaşlarım dinmiyor yine,
Muhabbet kokan siyahi saçlarına dokunuyorum,
Biliyorum artık sen benim bir parçamsın.
Seni özlüyorum, yorgun sığınağım, yaralı serçem,
Yaşadığım sürece sen benim yanımda olacaksın,
Ancak ben ölünce son bulacaksın.
Bir şiir kopuyor bu gece yüreğimden,
Nâr’a boyanmış gönlümü bir hasret kokusu sarıyor yine.
Duâ duâ avuçlarıma dökülüyorsun,
Şehir yine dar geliyor bana,
Susuz bir çöldeyim sanki,
Umutlar hep ucu yanık,
Matemim arşa çıkıyor gecenin sessizliğinde.
Üzerine sıradan bir libas giysen de geliversen,
Gözümde demlesem, gönlümde dinlendirsem seni.
Yüreğime sözüm geçmiyor artık.
Gönül kalemim bak nasıl yazıyor seni,
Nasıl anıyor özlemle, yad ediyor sevdamı….!
Bazen dokunuyorum resmine,
Kokunu duyuyorum, sesini duyuyorum,
Çünkü seni özlemeyi en çok ben biliyorum.
Sana kaç şiir yazsam anlatabilirmiyim sevdamı,
Kimbilir kaç kalem bitiririm seni yazmak İçin.
Doya doya seni kaç sayfa yazarım bilirmisin,
Kaç yağmur yağar gözlerimden
Seni anlatabilirmiyim ey yâr.
Sözcüklerim el ele tutuşur.
Kaç kağıt bitiririm, yine seni anlatamam,
Ey benim şehadetim, ey benim yaralı yüreğim.
Eyy benim suskunluğumun sesi, gönlümün bekçisi, kalbimin nakkaşesi,
Sen benim bir parçamsın, kalbimdesin, elimde değilsin,
Ahh benim gecikmiş umudum,
Uzaklardaki vatanım, ruhum, can içim,
Öyle ben kimseyi senin gibi sevmedim…!
Sevdan yüreğime, hasretin canıma,
Vûslatın ömrüme bedel olsada,
Sen benim sabrımın sonu, ömrümün tek yolusun….!

Ergün Küçüktopçu