Dört İşlemi Kendi Üzerinde Yap

Dört İşlemi Kendi Üzerinde Yap

Kendini kendinle topla

• Herkes biliyor ki:
• Herkes için her şey olamazsın
• Her şeyi bir anda yapamazsın.
• Her şeyi mükemmel yapamazsın.
• Her şeyi herkesten iyi yapamazsın.
• Sen de herkes gibi bir insansın.

Öyleyse:

• En azından, birisi için önemli bir şey ol.
• Bir anda sadece bir şey yap.
• Bir şeyleri hep eksik bırakacağını hatırla.
• Bir şeyi herkesten iyi yapmaya bak.
• Böylece hiç kimsenin senin gibi olamadığını gör.
• Herkesin herkes gibi olmaya çalıştığı yerde,
• sen sen ol, böylece herkesten daha iyi ol.

Kendini kendinden çıkar

• Çok uzaklara gitmeye gerek yok. Yaşın kaç ise, bir o kadar rakamı yaşından çıkar ki geriye sıfır kalsın.
• Hayata başladığın güne git.
• Doğduğun gün ağzından çıkan ilk çığlığı hatırla. Şu anda yaşadığın şehirde bir günde yüzlerce, binlerce bebek doğuyor.
• Hepsi de bir çığlıkla karışıyorlar hayata.
• Kendine bir sor; onların doğması ne kadar umurunda?
• Ne kadar önemsiyorsun uğramadığın bir yerde, tanımadığın bir kadının tanımadığın/tanımayacağın bir bebeği doğurmasını?
• Doğduğun gün işte sen de böylesine umursanmaz biriydin.
• Şükür ki yanı başında annen baban vardı da, dünyaya ilk acemi bakışlarına şefkatli bakışlarıyla karşılık verdiler.
• Elinden tuttular, ninni söylediler, büyüttüler, beslediler seni.
• Seni önemli kılan onların sevgisiydi.
• O sıralar seni ne Nike tanıyordu, ne Coca-Cola önemsiyordu, ne de LCW düşünüyordu.
• Seni önemseyenler, üstünde hiçbir şey olmadığı halde önemsiyordu seni.
• Seni sadece sen olduğun için seviyorlardı.
• İstersen doğduğun günden biraz daha geriye gidelim. Birkaç ay daha geriye..
• O zamanlar annenin karnında karanlıklar içindeydin.
• Sadece onun fark ettiği, onun hissettiği biriydin. Oracıkta kala kalsaydın ya da hiç çıkamasaydın, kimse önemsemeyecekti seni.
• Bildiğin bütün markalar seni hesaba katmadan satmaya devam edecekti, sevdiğin bütün reklamlar seni düşünmeden oynayıp duracaktı.
• Bir de şöyle düşün: Sen içerideyken henüz gözlerin tamamlanmamıştı; gözlerinin olmadığını gören, gözlerinin olması gerektiğini düşünen, gözlerini olması gerektiği gibi olması gereken yere koyan ne annendi, ne babandı, ne de kendindin.
• Sana sorulmuş olsaydı, henüz ışığı bile tanımadığın için gözlerine ihtiyacın olmadığını söylerdin.
• Sana sorulmuş olsaydı, henüz yolları, bahçeleri, kaldırımları, vitrinleri görmediğin için ayaklarıma gerek yok derdin.
• Belki ellerini bile istemeyecektin.
• Belki yüzünü bile gereksiz görecektin.
• Şimdi bir düşün seni önemli kılan, gözlerinin önüne taktığın gözlük mü, ayaklarına geçirdiğin ayakkabı mı, ellerine taktığın eldiven mi, boynuna doladığın atkı mı?
• Birkaç ay daha geriye gidelim.
• Henüz iki hücreden ibaretsin.
• Annen bile farkında değil varlığının.
• İki hücre hâlâ daha nasıl olduğunu anlayamadığımız bir hızla, olağanüstü bir düzenle çoğalıp ayrışmasaydı da, anne rahminden düşüverseydin kimse fark etmeyecekti seni, kimsenin fark ettiği biri olmayacaktın.
• Hatta, bir adın bile olmayacaktı.
• Hiç doğmasaydın, şu an aramızdan eksik olacaktın. Ama eksikliğini bile fark etmeyecektik. ………şimdi burada olsaydı! bile diyemeyecekti annen baban ve sınıf arkadaşların.
• Çünkü olmayacaktın ve olmadığın için de olmadığın fark edilmeyecekti.
• Örneğin ……… seni ne kadar özledim! diyen bir arkadaşın olmayacaktı.
• Çünkü hepten eksik olduğun için arkadaşın eksikliğini çekmeyecekti.
• Senin anlayacağın hiç var olmamak ölmekten beterdir.
• Öldüğünde hiç olmazsa, ardın sıra ağlayanların olur, eksikliğini çekenler olur, özleyenlerin olur. Ama hiç yaşamadığında, hesaba katılmazsın, sözün bile edilmez.
• İşte şimdi hesabını yeniden yap; kendini kendinden çıkar.
• Geriye sıfır kaldığında, yani sen adı bile olmayan bir hücre topluluğu olduğunda seni önemseyen kim olabilir?
• Tanıdıkların içinde öyle biri var mı?
• Sevdiklerin arasında seni hiç yokken seven biri var mı?
• Örneğin, yüzün ortada bile değilken yüzünü özleyen biri var mı?
• Nasıl olabilir ki?
• Seni en çok sevenler bile seni sen varolduğun için sevdi. Şimdi sen, seni sen yokken bile seven birini düşünmek istemez misin?
• Seni sen var olduğun içen sevenleri hatırladığın kadar, seni sevdiği için var edeni hatırlamak istemez misin?

Kendini kendinle çarp

• Bu sabah aynaya bir bak. Bakalım kimi göreceksin.
• Elbette yeryüzündeki bütün insanlara benzeyen bir insan yüzü. Kaşları, gözleri, yüzü, burnu, kulakları, saçları ile sen de herkes gibi bir insansın.
• Ama aynada herhangi bir insanı görüyor değilsin. Kendini görüyorsun.
• Tümüyle sana özel, sadece senin için yaratılmış bir yüz görüyorsun.
• Yani senin yüzün gibi başka bir yüz yok.
• Onun için yüzüne bakanlar seni, sadece seni görüyorlar.
• Seni tanıyanlar yüzünden tanır, sevenler yüzünü sever. Herkese benzeyen birini değil.
• Bütün zamanlarda, senin yüzün gibi bir yüz olmadı, senin yüzün gibi bir yüz olmayacak.
• Şimdi tekrar düşün.
• Sen, en azından yüzüne bakarak anlayabileceğin gibi, seni yaratan için bir tanesin, biriciksin, çok özelsin.
• Aynaya bakıp yüzünü gördüğünde, hep bunu hatırla.
• Sen hayran olduğun birilerine benzediğin için önemli değilsin.
• Sen şarkılarını severek dinlediğin şarkıcı gibi konuştuğun için özel değilsin.
• Sen giydiğin ayakkabı sayesinde, tuttuğun takımın başarıları yüzünden, tişörtünün üzerinde yazan marka için biricik değilsin.
• Sen, sadece Sen olduğun için önemlisin.
• Seni biricik, bi tanecik ve özel olarak yaratan, yaşatan bir Yaratıcı seni önemsediği için önemlisin.

Kendini kendine böl

• Etrafına bir bak.
• Ne kadar çok insan ne kadar çok şey peşinde koşuyor.
• Çok para, çok mal, çok yer, çok iş, çok yemek, çok araba, çok tatil, çok çok Ne kadar telaşla yaşıyorlar.
• Herkesin çok acelesi var, çok telaş içindeler, çok koşturuyorlar, hep bir yerlere yetişmek istiyorlar.
• Durup kalsalar kaybedecekler sanki.. Koşturmasalar ellerindekileri düşürecekler gibi.
• Şimdi bir de kendine bak.
• En çok ne mutlu ediyor seni?
• Kimler sana gerçek dostluk yüzü gösteriyor?
• Kaç sahici arkadaşın var?
• Kaç sırdaşın var?
• Çok az şey mutlu ediyor seni. Dostların pek az. Arkadaşlarının ve sırdaşlarının sayısı bir elin parmağını geçmiyor.
• Bazen sadece nefes almak seni mutlu etmeye yetiyor.
• Özlediğin bir dostunu görmek, özlediğin bir sahilde yürümek, sevdiğin bir yiyeceği yemek, sevdiğinin iki gözünün içine içine bakmak mutlu ediyor seni.
• Hepsi az şeyler.. Çok az şeyler
• Şimdi geri dön.
• Dur ve yeniden bak.
• Meydanlarda koşturan insanların aradıklarını bir düşün.
• Merdivenleri telaş içinde tırmanan, otoyolları son hızla tüketen kalabalıkların neyin peşinde olduğunu düşünmeye çalış.
• Aslında onların çoğu senin çoktan bulduğun çok az şeyin peşinde.
• Ama çok koşturdukları için bir türlü durup kendilerine soramıyorlar.
• Yazık ki aradıklarını sandıkları şeyi bulduklarında da tanımayacaklar.
• Sen senin için önemlisin.
• Biricik olduğun için önemlisin.
• Kendini başkalarıyla kıyaslamayı bırak.
• Kendini kendinle kıyasla.
• Kendini başkalarının yaşadıkları ile tanımlamak yerine kendi yaşamınla tanımla.
• İçinde başkasının plağı çalmasın.
• Kendi sesinle konuş.
• Kendi yüzünle bak hayata.
• Kendini önemli bilerek yürü sokaklarda.
• Nefes alıp verebildiğin için, güneşe çıplak gözle bakabildiğin için, rüzgârı hissedebildiğin için mühimsin.
• Yaratıldığın için önemlisin.
• Kendini kendine bölersen, eline tam tamına bir 1 geçecek.
• Ne yarımsın, ne eksik, ne de kimselerin seni tamamlamasına ihtiyacın var. Sen mühimsin..!