Allah Teala buyurdu ki;
Kullarım arasında öyleleri vardır ki, onların imanları ancak fakirlikle düzelir. Eğer onlara zenginlik verirsem, bu durum onların (imanlarının) bozulmasına yol açar.
Kullarım arasında öyleleri vardır ki, onların imanları ancak zenginlikle düzelir. Bunlar fakirliği düştükleri zaman imanları da bozulma tehlikesine girer.
Yine kullarım arasında öyleleri vardır ki, imanları ancak sağlıklı olmakla yoluna girer. Bunlara hastalık versem, onların bozulmasına sebep olur.
Kullarım arasında öyleleri de var ki, ancak hastalık ile imanları selamete erer. Bunlara sıhhat verdiğimde, bu durum bozulmalarına neden olur.
Kullarımdan bazıları ibadet yoluna girip abidlerden olmak isterler. halbuki ben, bu kimselerin kendilerini beğenip ucba düşmemeleri için onların bu isteklerine engel olurum.
Ben kullarımın kalplerindekini bilir ve işlerini düzene koyarım. Çünkü ben her şeyi bilirim ve her şeyden haberdarım.
Kaynak;(Taberani, El-evsat nr:613; Kudai, Müsnedül-Şihab, nr:1456; Heysemi, ez-Zevaid, nr:17951; Camiul Ulum Ve-l Hikem, İbn Recep el-Hanbeli)
Bir yanıt yazın