Bugün sizlere bir resim yayımlayacağım ama bir şartım var.İlk önce tahmin etmeye çalışın.Sonra sayfanın en altına inerek resme bakınız.Bakalım doğru tahmin ettiniz mi?
Lütfen aşağıya…
Aylar: Ocak 2014
Bu hareketli resim insanlığa çok şey anlatıyor ama anlayana tabi…
Bu yazımda hayata son bakışı yayımlayacağım.
Nureddin Mahmud Zengi ya da Nureddin Mahmud (Şubat 1118, Musul – 15 Mayıs 1174, Şam), Büyük Selçuklular’ın Halep Atabeyi. Zengi hanedanının bir üyesi olan Nureddin 1118 yılında dünyaya geldi. 1146 yılında babası İmadeddin Zengi’nin ölümü üzerine devlet eski Türk geleneklerine göre varisler arasında bölündü, bu paylaşım sonunda Musul Seyfeddin Gazi’ye bırakılırken, Nureddin Mahmud’un payına da Halep ve yöresi düştü. 1150 yılında Anadolu Selçuklu sultanı I. Rükneddin Mesud’un kızıyla evlendi.Oğuzların Avşar boyundandır.
Zengîler , 12. ve 13. yüzyıllarda Kuzey Irak ve Suriye’de hüküm sürmüş bir devletttir. İlk hükümdarı İmadeddin Zengi’dir.Musul’da Imadeddin Zengi tarafından kurulmuş Zengi Devleti, O’nun ölümünden sonra oğulları arasında paylaşılmış, I. Seyfeddin Gazi ve Kudbeddin Mevdud Musul Beyliği’ni, Nureddin Mahmud Zengi’yse Halep Beyliği’ni yönetmiştir. Zengiler, Oğuz Türkmenlerinin Afşar boyundandır.
Haçlılarla mücadeleleri
Zengiler, II. Haçlı seferini etkisizleştirmişler ve İslam dünyasını Haçlıların istilasından korumuşlardır. Nureddin Mahmud Zengi’nin komutanlarından Şirkuh’un yeğeni Selahaddin Eyyubi, Fatimilere son vermiş, Nureddinin
İnşallah Allah’ım bizleri kuraklıkla imtihan etmez…
HAMMÂD BİN EBÎ SÜLEYMÂN (Radıyallahü Anh)
Tâbiînin büyüklerinden meşhûr fıkıh âlimi. İmâm-ı a’zam’ın hocasıdır. Künyesi Ebû İsmâil’dir. Doğum târihi bilinmemektedir. 120 (m. 746) senesinde vefât etti. Kûfe’de yaşamıştır. İlmi, Enes bin Mâ-lik’ten öğrendi. Ayrıca Enes bin Mâlik’ten, Zeyd bin Vehb’den, Saîd bin Müseyyeb’den, Sa’îd İbn-i Cübeyr’den, İkrime, EbîVâil ve İbrâhîm Nehaî’den hadîs-i şerîf dinleyip, rivâyet etmiştir. Kendisinden ise oğlu İsmâil bin Hammâd, Âsım el-Ahvel, Şu’be, Süfyân-ı Sevrî, Hammâd bin Seleme, Mis’ar bin Kedâm, Ebû Hanîfe, Hakim bin Uteybe ve çok sayıda âlim hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir. Onun rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler meşhûr hadîs kitaplarından dört Sünende, Sahîh-i Müslim’de ve İmâm-ı Buhârî’nin Edeb-ül-Müfred adlı hadîs kitabında yer almıştır.
Askerlikle pek alakadar olmayan bu gösteri biraz abartıya dönüşmüş ama sanatsal olarak bakacak olursak güzel olmuş… 🙂
Ne kadar çok kaynağa sahip olduğun değil,elindeki kaynakları nasıl değerlendirdiğin önemlidir.Harika bir söz…
Hazret-i Osman (radıyallahü teâlâ anh), Peygamber efendimizin damadıdır. Eshab-ı kiramın büyüklerinden, Cennet ile müjdelenen on kişinin ve halifelerin üçüncüsüdür. İman edenlerin beşincisidir. Orta boylu, buğday benizli, şânlı bir zat idi. Hazret-i Ebu Bekrin topladığı Kur’an-ı kerimi çoğaltarak yer yüzüne yaymak şerefi ona nasip oldu. Hadis-i şerifler ile metholundu. ilmi ve hayası pek fazla idi.Dinden çıkarmak için amcasının yaptığı işkencelere dayandı. Resulullah efendimizin iki kızı ile evlenmek şerefine kavuştu. Allah yolunda evini, barkını, malını, mülkünü ve ticaretini bırakıp Habeşistan’a hicret etti. Sonra Medine’ye de hicret etti.
Başka işle vazifeli olduğu durumlar hariç, bütün gazalarda bulundu. Hazret-i Rukayye ağır hasta olduğundan, Bedir gazasına götürülmedi. Medine’de Resulullahın sevgili kızının tedavisine çalışması emrolunmuş, Bedir’de bulunanların sevabına kavuşacağı bildirilmişti. Zafer haberi geldiği gün, Rukayye vefat etti. Resulullah, ikinci kızı Ümmi Gülsümü Hazret-i Osman’a verdi. Bunun için, Hazret-i Osman’a, Zinnureyn (iki nur sahibi) denildi.